ភាពជាម្ចាស់រវាងគ្នានឹងគ្នា សាឡូនម៉ូន៧:៦-១៣

I. សេចក្ដីផ្ដើម

មានគូរស្នេហ៍មួយគូរគេបានរៀបការជាមួយគ្នាអស់រយៈពេលជាង៤ឆ្នាំមកហើយ ទំនាក់ទំនងស្នេហារបស់ពួកគេពិតជាជ្រាលជ្រៅ ស៊ីជំរៅយ៉ាងខ្លាំង ក៏ដឹងសុខទុក្ខស្គាល់ចិត្តគ្នាបានច្បាស់ណាស់ ដូចជាអំបោះរូមជាប់នឹងចេសចឹងដែរ ចិត្តគំនិតគោលដៅរបស់គេក៏ស្របគ្នា គេមានការចុះសំរុងនឹងគ្នាមែនទែនគេតែងឲ្យតម្លៃគ្នាទៅវិញទៅមកដោយមិនរំលោភបំពានលើគ្នាទេ ក៏ចេះគោរពនឹងស្រឡាញ់គ្នាអស់ពីចិត្តពីបេះដូង រហូតធ្វើឲ្យអ្នកជិតខាងដែលនៅជុំវិញមានការច្រណែនចំពោះពួកគេដោយព្រោះស្នេហាពួកគេមានភាពផ្អែមល្ហែមយ៉ាងស្អិតរមួតដូចជាជ័រភ្នៅ ឬដូចជាកៅ៥០២ក៏ដូចជាចំណងចង់ភ្ជាប់រវាងគ្នានឹងគ្នា។ ជារៀងរាល់ថ្ងៃពួកគេបានចំណាយពេលវេលាជាច្រើន បង្កើតអនុស្សាវរីល្អៗក្នុងទំនាក់ទំនងស្នេហារបស់ពួកគេ ពេលខ្លះ គេហួងហែងចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយព្រោះភាពស្រឡាញ់ខ្លាំងពេកទើបជំរុញឲ្យគេចង់បានជាកម្មសិទ្ធផ្ដាច់មុខគ្មានអ្នកជ្រៀតជ្រែក គ្មានអ្នកណាមកដណ្ដើមឡើយ។ សាច់រឿងនេះវាបានឆ្លុះបញ្ចាំងទៅសាច់រឿងក្នុងព្រះគម្ពីរ៧:៦-១៣ ឲ្យបានមើលឃើញជីវិតគូររបស់កំលោះនិងក្រមុំមួយគូរដែលបានស្រឡាញ់គ្នាមានទំនាក់ទំនងស្អិតរមួតនឹងគ្នា។

សំនួរស្នូល តើការបង្ហាញភាពជាម្ចាស់រវាងគ្នានឹងគ្នាដោយរបៀបណា?

II. សង្ខេបបទគម្ពីរ

នៅសាឡូម៉ូន៧:៦-១៣នេះជាបទចំរៀងដែលបុរសនោះបានច្រៀង ដើម្បីសំដែងពីភ្លើងស្នេហ៍ដែលនៅក្នុងខ្លួនរបស់គាត់មានចំពោះនារីជាទីស្រឡាញ់ដោយព្រោះភាពប្រជាប្រិយ ភាពផ្អែមល្ហែមរបស់នាងធ្វើឲ្យគាត់មានចិត្តអន្ទះសារក្នុងក្ដីស្នេហារបស់គាត់ចំពោះនាងខ្លាំណាស់។ ហើយពួកគេបានថ្វាយបានខ្លួនគេទុកជារបស់គ្នាទៅវិញទៅមក ហើយបុរសនោះបានចូលទៅកាន់នាងជាស្រីដែលខ្លួនស្រឡាញ់ តាំងតែពីព្រលឹមដោយសេចក្ដីអំណរចិត្តរីករាយ ដោយព្រោះនាងបានប្រគល់រាល់អ្វីៗដែលនាងមានដល់បុរសនោះទាំងអស់ ដោយក្ដីពេញចិត្ត នឹងភាពរីករាយបំផុតហើយផ្កាស្នេហ៍របស់ពួកគេបានឆេះឡើងបន្ដរស់នៅជាមួយគ្នាដោយសុខសាន្ត។

III. រចនាសម្ព័ន្ធ

1. ការសំដែងពីសេចក្ដីស្នេហា(៦-៩)

2. ភាពជាកម្មសិទ្ធិគ្នា(១០-១៣)

IV. ការកាត់ស្រាយ

1. ការសំដែងពីសេចក្ដីស្នេហា(៦-៩)

នៅខ៦-៧ឱមាសសំឡាញ់អើយ ឯងស្រស់បស់ល្អហើយប្រិមប្រិយ គួររីករាយណាស់ហ្ន៎ ៧ កំពស់ឯងដូចជាដើមលម៉ើហើយដោះឯងដូចជាចង្កោមផ្លែ លម៉ើ នៅទីនេះបុរសជាគូរស្នេហ៍បានលើកសរសើរពី នាងជាស្រីកំណាន់ចិត្តគាត់ថាឯងស្រស់បស់ល្អហើយប្រិមប្រិយ គួររីករាយណាស់ហ្ន៎មានន័យថា នាងពិតជាមានភាពទាក់ទាញគួរឲ្យស្រឡាញ់ជាប់ចិត្ត ដិតអារម្មណ៍ធ្វើឲ្យអារម្មណ៍ បេះដូងរបស់គាត់ពុះកញ្ជ្រោលក្នុងអំណាចស្នេហានោះខ្លាំងណាស់ គាត់សឹងតែមិនអាចទប់អារម្មណ៍នេះបានទេ(១:១៥,៤:១)បានបង្ហាញភាពស្រស់ល្អរបស់នាងមិនមែនតែសំបកខាងក្រៅរបស់នាងនោះទេ គឺមានទាំងចរិកលក្ខណៈពីខាងក្នុងរបស់នាងផង បុរសនោះធៀបនាងទៅសត្វព្រាបគឺស្លូតសុភាពរាបសាគួរឲ្យស្រឡាញ់ពេញដល់ដួងចិត្តណាស់ នៅ(៦:៤)នាងដូចជាទីក្រុងធើសា ដែលជាទីក្រុងចាស់បូរាណរបស់សាសន៍កាណានគឺក្នុងជំនាន់ស្ដេចយេរ៉ូបោមទី១បានជ្រើសរើសក្រុងនោះរាជធានីដ៏ស្រស់ស្អាតដូចជាសសម្រស់ស្រ្តីចឹងដែរ (២ពង្ស១៩:២១)។ ហើយនាងធៀបដូចជាផ្កាដែលរីកក្នុងសួនច្បារមានភាពស្រស់ល្អឆើតឆាយគួរជាគុចគុនគាប់ដល់ភ្នែកមែនទែន។

នៅខ៨ អញបានថា អញនឹងឡើងដើមនោះអញនឹងចាប់ធាងតោងឡើង សូមឲ្យដោះឯងបានដូចជាចង្កោមទំពាំងបាយជូរហើយក្លិនខ្យល់ដង្ហើមឯងបានដូចជាផ្លែសារី មានន័យថាទាំងកាយនឹងដូងចិត្តរបស់គាត់ប្រាថ្នាទៅឯនាងយ៉ាងខ្លាំងចង់រួមរស់ជាមួយគូរស្នេហ៍ដ៏គួរឲ្យស្រឡាញ់(២:៥) គឺជាការដែលបុរសនឹងថ្នាក់ថ្នមបបោសអង្អែលដោយសេចក្ដីស្រឡាញ់។ លើសពីនៅចុងខ៨ខ្យល់ដង្ហើមរបស់នាងក៏មានក្លិនក្រអូបដូចជាក្លិនផ្កាដែលមានក្លិនគួរជា ទីរីករាយស្រស់ស្រាយក្នុងចិត្តដល់អ្នកដែលនៅក្នុងចឹង(២:៣)នាងជាដើមសារីដែលដុះនៅព្រៃភ្នំមានរសជាតិផ្អែមត្រជាក់ដល់អណ្ដាតរបស់គាត់។ រូបភាពនេះវាជាការបង្ហាញពីការស្គាល់អ្នកទាំងអ្វីៗដែលគូរស្នេហ៍របស់ខ្លួនមានមិនថាជា ផ្នែកខាងក្រៅឬខាងក្នុងរបស់នាងនោះទេគឺគាត់ស្កាល់នឹងយល់ទាំងអស់នាងដូចជារូបកាយរបស់គាត់ចឹង។ នៅខ៩នឹងមាត់ឯងក្រអូបដូចជាស្រាទំពាំងបាយជូរយ៉ាងឯកដែលហូរចុះទៅដោយស្រួល សំរាប់មាសសំឡាញ់អញក៏ធ្វើឲ្យបបូរមាត់មនុស្សដេកលក់បាននិយាយឡើង។ បានរៀបរាប់បន្ថែមទៀតថាមាត់របស់នាងមានក្លិនក្រអូនដូចជាស្រាទំពាំងបាយជូរដែលស្ដេចសាឡូម៉ូនចូលចិត្តផឹកហើយ នាងក៏វិសេសយ៉ាងនោះដែរគឺស្រឡាញ់ដល់នាងនោះជាខ្លាំងណាស់។ ឧទារហណ៍ មាននារីម្នាក់ជាកូន កសិករដែលមានចរិតលក្ខណៈសម្បត្តិទាំងខាងក្នុងនឹងខាងក្រៅដោយនាងមានចិត្តសប្បុរសស្លូតបូតសុភាពរាបសារស្ដាប់បង្គាប់ដល់ឪពុកម្ដាយណាស់ហើយមានចិត្តស្រឡាញ់មនុស្សដែលនៅជុំវិញខ្លួននាង។ មានថ្ងៃមួយមានបុរសម្នាក់បានជួបនាងគាត់ជាស្រឡញ់ចំពោះអាកប្បកិរិយាដែលនាងបានស្ដែងឲ្យគាត់បានឃើញទៅកាន់មនុស្សដទៃ។ ពីមួយថ្ងៃទៅមួយថ្ងៃបុរសនោះតែងគិតពីនាងដោយព្រោះទង្វើដែលនាងបានធ្វើវាបានទាក់ទាញចិត្តនឹងអារម្មណ៍នាងណាស់ហើយគាត់បានសារភាពថាស្រឡាញ់នាងខ្លាំងចង់មានពេលជាមួយគ្នាសាងក្ដីស្នេហាយ៉ាងមានភាពរីករាយ។

2. ភាពជាកម្មសិទ្ធិគ្នា (១០-១៣)

១០ ខ្ញុំម្ចាស់ជារបស់ផងស្ងួនសំឡាញ់នៃខ្ញុំហើយទ្រង់មានសេចក្តីប៉ងប្រាថ្នាចំពោះរូបខ្ញុំម្ចាស់ ១១ ឱស្ងួនសំឡាញ់អើយ សូមមកយើងនឹងចេញទៅឯវាលសូមឲ្យយើងស្នាក់នៅតាមភូមិគេ នារីនោះបានឆ្លើយតបវិញថានាងជារបស់ស្ងូនសំឡាញ់ចិត្ត គឺនាងបានប្រគល់គ្រប់យ៉ាងឲ្យទៅបុរសនោះជាអ្នកថែរក្សាគ្រប់គ្រងលើរូបនាងទាំងស្រុង។ (២:១៦) ក៏បន្ថែមនាងជារបស់មនុស្សជាទីស្រឡាញ់គឺសុខចិត្តលៈបង់ទាំងរូបកាយនិងចិត្តបេះដួងជាអ្វីដែលមនុស្សនោះបានទាមទារពីនាង គឺពួកគេនឹងធ្វើជាម្ចាស់គ្នាទៅវិញទៅមកក្នុងទំនាក់ទំនងស្នេហាដែលគ្មានអ្នកនាមករំខានពួកគេបានគេបានទៅរួមរស់ជាមួយគ្នានៅទីវាលមានផ្កាកំភ្លឹងក្នុងទីរីករាយ(៦:២-៣)។ ដូចជាប្ដីប្រពន្ធដែលគេបានរៀបការជាមួយគ្នាហើយការទាមទាររបស់ពួកគេចង់គ្នាជាកម្មសិទ្ធិផ្ដាច់មុខគ្មានអ្នកអាដណ្ដើមបាន ត្រឡប់ជាសាច់ឈាមតែមួយត្រូវមើលថែរក្សាគ្នាទៅវិញទៅមក។ ១២ យើងនឹងឡើងទៅឯចំការទំពាំងបាយជូរពីព្រលឹម សូមឲ្យយើងទៅមើលបើទំពាំងបាយជូរបានប៉ិចឡើងឬមានផ្កាហើយឬនៅហើយបើដើមទទឹមកំពុងផ្កាឬទេនៅទីនោះខ្ញុំម្ចាស់នឹងប្រគល់សេចក្តីស្រឡាញ់ថ្វាយទ្រង់ នៅទីនេះបុរសនោះបានប្រៀបធៀបនាងទៅជាចំការទំពាំងបាយជូរយើងគាត់នឹងឡើងទៅរកចំការនោះជាទីរីករាយដល់ចិត្តរបស់គាត់ណាស់ហើយនាងបានប្រគល់សេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលនាងមានទៅចំពោះទ្រង់មានន័យថាគឺនាងបានប្រគល់ខ្លួននាងដាច់ឲ្យបុរសជាទីស្រឡាញ់របស់នាង។ (១:៦)នាងមានភាពស្រគាំខ្មៅពិតមែនតែនាងលកខណៈសម្បិត្តល្អឆើតចំពោះបុរសដែលស្រឡាញ់នាង។ ឧទាហរណ៍មានបុរសម្នាក់គាត់មានចំការទំពាំងបានជូរនៅឯជើងភ្នំឆ្ងាយផ្ទះរបស់គាត់ ពីព្រោះរបស់គាត់ត្រូវឡើងទៅតាំងពីព្រលឹមដើម្បីធ្វើដំណើរទៅចំការក្នុងការមើលផលផ្លែនៅក្នុងចំការនោះ។ ១៣ ផ្លែស្នេហ៍ផ្សាយក្លិនក្រអូបសុសសាយទៅឱស្ងួនសំឡាញ់ខ្ញុំម្ចាស់អើយនៅមាត់ទ្វាផ្ទះយើងមានផលយ៉ាងវិសេសគ្រប់មុខទាំងថ្មីនឹងចាស់ផង ដែលខ្ញុំម្ចាស់បានប្រមូលទុកសំរាប់ទ្រង់។ ផ្លែស្នេហ៍គឺជាតិណជាតិដែលមានមែកខ្លីៗហើយដើមនោះអាចបន្ដពូជនឹងមានក្លិនឈួល(លោកុប្បត្តិ៣០:១៤) ផ្លែស្នេហ៍មានសាច់ឬសដូចរូបកាយរបស់មនុស្សដែរអ្នកដែលហូបវានោះនឹងអាចធ្វើគេមានកូនបាន។ មួយទៀតគេនឹងទៅផ្ទះជាកន្លែងដែលគេបានជួបគ្នាគ្រាដំបូងដើម្បីរំលឹកអនុស្សាវរី៍ដែលមានជាមួយគ្នា ផលវិសេសគ្រប់មុខគឺជាភាពសប្បាយរីករាយដែលមាសសំឡាញ់គេធ្វើជាមួយគ្នាក្នុងសួនច្បាររបស់នាង(៤:១៣-១៤)ទាំងចាស់នឹងថ្មីភាពរីករាយជាមួយគ្នាជាបន្តទៀតក្នុងទំនាក់ទំនងស្នេហាគេ។

V. សរុបសេចក្ដី

តើការបង្ហាញភាពជាម្ចាស់រវាងគ្នានឹងគ្នាដោយរបៀបណា?

យើងឃើញថាសេចក្ដីស្រឡាញ់ដ៏ខ្លាំងវាបានរុញច្រានឲ្យមនុស្សហ៊ាន បង្ហាញពីអារម្មណ៍ពីខាងក្នុងរបស់ពួកគេយ៉ាងណាទៅចំពោះមនុស្សជាទីស្រឡាញ់គេមិនអាចទប់អារម្មណ៍ដែលខ្លួនមានបានទេគបង្ហាញចេញមិនខាងក្រៅតាមរយៈ ការលើកដំកើងចរិតលក្ខណៈទាំងខាងក្រៅនឹងខាងក្នុងរបស់គេ នឹងភាពស្និទ្ធិស្នាល ក្បែរកៀកកើយដោយព្រោះទំហនៃក្ដីស្រឡាញ់នាំឲ្យគេយល់ពីអារម្មណ៍របស់គ្នា។ គេក៏ហ៊ានលះបង់នូវអ្វីៗដែលខ្លួនមានទៅចំពោះគ្នា នឹងគ្នាទាំងខ្លួនប្រាណនឹងបេះដួងដាច់ជារបស់គ្នាជាម្ចាស់គ្រប់គ្រងលើគ្នាទៅវិញទៅមក។ ក៏ចេះរក្សានូវអ្វីដែលជាភាពល្អបរិសុទ្ធជួនបណ្ដូលចិត្តមួយគត់។

VI. ទេវសាស្រ្ត

ព្រះជាម្ចាស់: ព្រះអង្គតែងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់យ៉ាងលើសលប់ ចំពោះរាស្រ្តទ្រង់ដែលមកតាមរយៈព្រះបន្ទូលដ៏ផ្អែមពិរោះដូចជាសំណុំទឹកឃ្មុំដ៏ផ្អែមត្រជាក់ហើយទ្រង់ជាព្រះរបស់ពួកគេហើយគេនឹងធ្វើជារាស្រ្តរបស់ព្រះអង្គទ្រង់ត្រួតត្រាលើជីវិតគេហើយគេនឹងនៅក្រោមអំណាចទ្រង់(១០)។

មនុស្ស:មនុស្សគេតែងបង្ហាញសេចក្ដីស្រឡាញ់ដែលគេមានចំពោះគ្នាទៅវិញទៅមក ដោយការយកចិត្តទុកដាក់សំដែងភាពម្ចាស់គេគ្នាទៅវិញទៅមក។ តែមនុស្សពេលខ្លះព្រោះតែស្រឡាញ់ពេកអាចក្លាយទៅជាការហួងហែងចំពោះគ្នាដោយគ្មានហេតុផលត្រឹមត្រូវចង់ជារបស់ខ្លួនតែម្នាក់គ្មានអ្នកទីបីមកជ្រៀតជ្រែកឡើយ។ ហើយទោះជាមនុស្សមានបាបធ្វើខុសតែគេនៅតែមានឯកសិទ្ធិខ្ពស់ធ្វើជារាស្រ្តក្នុងសេចក្ដីស្រឡាញ់របស់ព្រះទ្រង់នៅតែយកព្រះទ័យទុកដាក់ដល់គេហើយគេជាកម្មសិទ្ធរបស់ព្រះមិនមែនខ្លួនគេអ្នកគ្រប់គ្រងទៀតជីវិតទេ។

ភ្ជាប់ទៅសញ្ញាថ្មីនឹងព្រះគ្រីស្ទ: ព្រះយេស៊ូវទ្រង់ជាម្ចាស់នៃជីវិតអ្នកជឿទាំងអស់ព្រោះព្រះអង្គបានធ្វើគ្រប់យ៉ាងដើម្បីឲ្យមនុស្សបាន ត្រឡប់មកជាកម្មសិទ្ធរបស់ព្រះអង្គព្រោះមនុស្សគេបានដាច់ចេញពីទ្រង់ដោយសារអំពើបាបហើយគេមិនអាចត្រឡប់មកឯទៅវិញដោយខ្លួនឯងបានទេហេតុបានជាព្រះចាត់ទ្រង់មកផែនដីផ្សៈផ្សារាល់ការបាក់បែកឡើងវិញ(យ៉ូហាន៣:១៦ កូល៉ុស១:២០)។ ព្រះយេស៊ូវចង់ឲ្យមនុស្សមានទំនាក់ទំនងជាមួយទ្រង់ប្រកបជាមួយទ្រង់យ៉ាងជិតហើយទ្រង់ក៏ជាប្ដីរបស់អ្នកជឿហើយទ្រង់ជាសិរសានែក្រុមជំនុំ មានទំនាក់ទំនងជាមួយគ្នាយ៉ាងជិតស្និទ្ធ(កូល៉ុល១:១៨)។

I. អនុវត្តន៍

ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទយើងជាកម្មសិទ្ធរបស់ព្រះយេស៊ូវ ព្រោះព្រះបានចេញថ្លៃអំពើបាបរបស់យើងតាមរយៈការរងទុក្ខសុគតលើឈើឆ្កាងជំនួសយើង ហេតុនេះព្រះគឺជាម្ចាស់របស់យើងហើយយើងជាកូនចៅព្រះអង្គនិងជាកូនក្រមុំរបស់ព្រះយេស៊ូវក្នុងដែលទ្រង់យាងមកវិញម្ដងទៀត។ ដូច្នេះបានជាយើងត្រូវថ្វាយគ្រប់ទាំងស់ទៅកាន់ព្រះប្រើជីវិតរបស់យើងសម្រាប់ថ្វាយសិរីល្អដល់ព្រះ ទទួលព្រះអង្គជាម្ចាស់លើជីវិតរបស់យើងដឹកនាំយើងក្នុងសេចក្ដីជំនឿឲ្យយើងបានប្រកបជាមួយទ្រង់យ៉ាងជិតស្និទិ្ធជាទ្រង់។