ការស្វែងរកព្រះដ៏ពិត កិច្ចការ១៧:២២-២៩

សេចក្ដីផ្ដើម:

ខ្ញុំចាំបានថា កាលពីខ្ញុំនៅរៀនថ្នាក់បឋមសិក្សា ប្រហែលជាថ្នាក់ទី២ ឬ៣ ។ ជាទូទៅសាលា

រៀន បឋមភាគច្រើននៅក្នុងវត្តអារ៉ាម នៅពេលចេញលេងម្ដងៗ ខ្ញុំតែងតែទៅក្នុងព្រះវិហារនៅក្នុងវត្តនោះ ដើម្បី ថ្វាយបង្គំរូបព្រះយ៉ាងធំដែលគេដាក់តាំងនៅក្នុងព្រះវិហារ ខ្ញុំមានចិត្តចង់ស្គាល់ ចង់ទៅថ្វាយបង្គំព្រះខ្លាំង ណាស់ យ៉ាងហោចណាស់១ថ្ងៃ ខ្ញុំទៅថ្វាយបង្គំម្ដង ដោយនៅក្នុងចិត្តគំនិតរបស់ខ្ញុំ សង្ឃឹមថា ព្រះ នោះនឹងប្រទានពរសំរាប់ខ្ញុំ អោយខ្ញុំមានសេចក្ដីសុខសាន្ត រៀនពូកែ និងប្រទាននូវអ្វីដែលចិត្តខ្ញុំប្រាថ្នាចង់បានផ្សេងៗទៀត តាមដែលចិត្តរបស់ខ្ញុំត្រូវការ ទាំងដែលខ្ញុំមិនដឹងថា ព្រះនេះមានប្រវត្តិមកពីណា?តើជាព្រះពិតឬមួយអត់? តើអ្នកណា ជាអ្នកដែលបង្កើតព្រះនេះមក? តែខ្ញុំមិនបានទទួលចម្លើយសោះ ហើយ លទ្ធផលចុងក្រោយរបស់ខ្ញុំ ខ្ញុំនៅតែមិនបានទទួលអ្វីសោះ។ ដូចគ្នាទៅនឹងបទគម្ពីរនេះដែរ ពួកអ្នកនៅ ក្រុងអាថែន ពួកគេមានចិត្តក្នុងការស្វែងរកព្រះណាស់ លើសជាងអ្វីទាំងអស់ក្នុងជីវិតរបស់ពួកគេម្នាក់ៗ ហេតុដូចនេះហើយ បានជាពួកគេសាងសង់រូបព្រះជាច្រើននៅក្នុងទីក្រុងរបស់គេ។

រចនាសម្ព័ន្ធ:

1)ព្រះដ៏ពិត ទ្រង់ជាព្រះដែលមានគ្រប់ទាំងអំណាចចេស្ដា (២២-២៥)

2)ព្រះដ៏ពិត ទ្រង់ជាព្រះដែលបង្កើតមនុស្ស និងគ្រប់គ្រងលើជីវិតមនុស្សទាំងអស់(២៦-២៨)

3)ព្រះដ៏ពិតទ្រង់មិនមែនជាព្រះដូចដែលតាមគំនិតរបស់មនុស្សប្រៀបប្រដូចនោះទេ(២៩)

សង្ខេបបទគម្ពីរ:

ប៉ុល គាត់ឈរនៅកណ្ដាលទីអើរីយ៉ូស សំដែងថា ឱពួកអ្នកនៅក្រុងអាថែនអើយ ក្នុងការទាំងអស់ខ្ញុំយល់ឃើញថា អ្នករាល់គ្នាឧស្សាហ៍កាន់សាសនាណាស់ កំពុងដែលខ្ញុំដើរចុះឡើង នោះខ្ញុំឃើញមានអាសនា១ ដែលមានចារិកថា «‍ព្រះដ៏ពុំស្គាល់‍» ដូច្នេះខ្ញុំនឹងប្រាប់ដល់អ្នករាល់គ្នាពីព្រះ ដែលអ្នករាល់គ្នាមិនស្គាល់នោះឯង ដ្បិតព្រះដែលបង្កើតលោកីយ នឹងរបស់សព្វសារពើ ព្រះអង្គនោះ ទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់នៃស្ថានសួគ៌ នឹងផែនដី ទ្រង់មិនគង់នៅក្នុងវិហារដែលដៃមនុស្សបានធ្វើទេ ក៏មិនបាច់មានដៃមនុស្សបំរើទ្រង់ដែរ គឺទ្រង់ធ្វើគ្រប់ទាំងអស់ដោយព្រះអង្គទ្រង់ ឲ្យមានជីវិត មានដង្ហើម ទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សគ្រប់សាសន៍ពីឈាមតែ១ឲ្យបាននៅពេញលើផែនដី ព្រមទាំងសំរេចកំណត់ពេលវេលា ដែលបានតាំងជាមុន នឹងព្រំទីលំនៅរបស់គេគ្រប់គ្នា ដើម្បីឲ្យគេស្វែងរកព្រះ ក្រែងគេនឹងរកទ្រង់ឃើញ ទោះបើទ្រង់មិនគង់ឆ្ងាយពីយើងនិមួយ‍ៗក៏ដោយដ្បិតគឺដោយសារទ្រង់ហើយ ដែលយើងរាល់គ្នាបានរស់ កំរើក ហើយមាននៅផង ដូចជាពួកអ្នកលើកកំណាព្យខ្លះរបស់អ្នករាល់គ្នា បាននិយាយដែរថា «‍មនុស្សយើងជាពូជព្រះដែរ‍»ដូច្នេះ បើយើងរាល់គ្នាជាពូជព្រះហើយ នោះមិនត្រូវឲ្យយើងស្មានថា ព្រះទ្រង់ដូចជាមាស ឬប្រាក់ ឬថ្ម ឬជារបស់ឆ្លាក់ តាមការរចនា តាមគំនិតរបស់មនុស្សនោះទេ។

សំនួរស្នូល

តើព្រះដ៏ពិតមានលក្ខណ:យ៉ាងដូចម្ដេច?

I. ព្រះដ៏ពិតទ្រង់ជាព្រះដែលមានគ្រប់ទាំងអំណាចចេស្ដា (២២-២៥)

ក, ទ្រង់ជាព្រះដែលបង្កើតលោកិយ និងរបស់សព្វសារពើ (២៤a)

ខ២២, ប៉ុល គាត់បានឈរនៅកណ្ដាលទីអើរីយូស ទីអើរីយូសគឺជាភ្នំ ដែលយើងអាចមើលឃើញ នៅក្នុងខ១៩,៣៤ ដើម្បីបង្ហាញដល់ពួកអ្នកដែលនៅក្រុងអាថែនអំពីព្រះដែលពួកគេថ្វាយបង្គំ ព្រោះប៉ុល យល់ឃើញថា ពួកអ្នកនៅក្រុងអាថែន ពួកគេមានចិត្តឆេះឆួលក្នុងការស្វែងរកព្រះណាស់ បានជាប៉ុល និយាយថា “នៅក្នុងគ្រប់ការទាំងអស់ខ្ញុំយល់ឃើញថា អ្នករាល់គ្នាឧស្សាហ៏ខ្នះខ្នែងកាន់សាសនាណាស់” ព្រះគម្ពីរបានប្រាប់ថា ពួកអ្នកនៅក្រុងអាថែន ពួកគេមានចិត្តស្វែងរកព្រះ លើសអស់ទាំងកិច្ចការដែលពួកគេ ធ្វើក្នុងជីវិតរបស់គេក្នុងការរស់នៅប្រចាំថ្ងៃទៅទៀត។ ប្រសិនបើយើងនៅបរិបទខាងលើ យើងនឹង ឃើញថា ពួកអ្នកក្រុងនេះ មានចិត្តចងស្វែងរក ចង់ដឹងអ្វីដែលថ្មីសំរាប់ខ្លួនណាស់ ហេតុដូច្នេះហើយ នៅពេលដែលពួកគេបានឮប៉ុលអធិប្បាយដូចជាប្លែក បានជាពួកគេនាំប៉ុលទៅកណ្ដាលភ្នំអើរីយូស ដើម្បីនឹងអធិប្បាយឲ្យពួកគេស្ដាប់។ ខ២៣, កំពុងដែលខ្ញុំដើរចុះឡើង មើលប្រដាប់ប្រដាដែលអ្នករាល់គ្នាគោរពបូជានោះខ្ញុំឃើញមានអាសនា១ ដែលចរិកថា “ព្រះដ៏ពុំស្គាល់” នៅខនេះ យើងបានមើលឃើញពីភាពមហិច្ឆតានៃចិត្តឆេះឆួលរបស់ពួកអ្នកក្រុងអាថែន ក្នុងការស្វែងរកព្រះ រហូតទាល់តែធ្វើឲ្យពួកគេបានសាងសង់រូបព្រះជាច្រើន ដើម្បីថ្វាយបង្គំ។ នៅក្នុងខ១៦បានប្រាប់ថា នៅពេលដែលប៉ុលបានចូលមកដល់ក្រុងអាថែន គាត់មានសេចក្ដីរំជួលក្នុងចិត្តជាខ្លាំង ដោយឃើញមានរូបព្រះពេញក្នុងទីក្រុង។ ប៉ុលមានអារម្មណ៏ក្ដួលអាណិតដល់ពួកអ្នកនៅក្រុងអាថែន ដែលពួកគេមានចិត្តស្វែករកព្រះនោះត្រូវហើយ តែអ្វីដែលខុសគឺពួកគេមិនបានស្វែរកឃើញព្រះដ៏ពិត តែផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានសាងសង់រូបព្រះទៅតាមគំនិតរបស់គេគិតឃើញ។មិនតែប៉ុណ្ណោះ ពួកគេបានយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការបម្រើថ្វាយយញ្ញបូជាដល់ព្រះនោះផងថែមទៀតផង។ ប៉ុលបានបន្តថា ដូច្នេះ ខ្ញុំនឹងប្រាប់ដល់អ្នករាលគ្នាពីព្រះដែលអ្នករាល់គ្នាគោរពបូជា ដោយឥតស្គាល់នោះឯង (២៣b) ប៉ុលចង់បង្ហាញប្រាប់ពួកគេថា ព្រះដែលពួកគេស្វែងរកគឺ ទ្រង់មានលក្ខណ:លើសពីគំនិតដែលគេប្រៀបធ្រៀប និងមិនចាំអោយពួកគេខ្នះខ្នែងយកចិត្តទុកដាក់ក្នុងការបម្រើ ឬថ្វាយយញ្ញបូជាដល់ព្រះអង្គឡើយ។ ខ២៤, ដ្បិតព្រះដែលបង្កើតលោកិយ និងរបស់សព្វសារពើ ព្រះអង្គ នោះ ទ្រង់ជាព្រះអម្ចាស់នៃស្ថាន សួគ៍ និងផែនដី(២៤a)។ លោកប៉ុលបានអធិប្បាយប្រាប់ ពួកអ្នកនៅក្រុង អាថែនថា ព្រះដែលពួកគេពុំធ្លាប់ស្គាល់ ព្រះអង្គជា ព្រះដែលមានគ្រប់ទាំងអំណាចេស្ដា ទ្រង់ជាព្រះ ដែលបង្កើតផ្ទៃមេឃ ផែនដីនិងរបស់សព្វសារពើ។មិនតែប៉ុណ្ណោះ ទ្រង់បានគ្រប់គ្រងលើចក្រវាលទាំងមូល ដោយអំណាចចេស្ដារបស់ព្រះអង្គ។ នៅក្នុងព្រះគម្ពីរលោកុប្បត្តិ១:១-២៥ យើងអាចមើលឃើញពី ការបង្ក បង្កើតគ្រប់របស់សព្វសារពើរបស់ព្រះ ដោយអំណាចចេស្ដារបស់ទ្រង់គឺ ព្រះអង្គគ្រាន់តែមានបន្ទូល នោះ អ្វីៗទាំងអស់ក៏កើតមានឡើង។ នេះបានបង្ហាញ ពីភាពអស្ចារ្យ និងភាពធំឧត្តមនៃលក្ខណ:ព្រះដែលទ្រង់បង្កើតអ្វីៗទាំងអស់ពីរបស់ដែលគ្មានមកអោយមានរូបរាង។ បើយើងគិតមើលមនុស្សមិនអាចបង្កើតអ្វី មួយដែលចេញពីភាពគ្មានរូបរាងមក មានរូបរាងបានទេ! លុះត្រាណាពួកគេត្រូវតែប្រើប្រាស់សំភារ: ដែល ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមកទើបអាចនឹង បង្កើតអ្វីមួយបាន។ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់មិនដូច្នេះទេ គឺទ្រង់បង្កើតអ្វីៗ ទាំងអស់មកពីភាពដែលគ្មាន ហើយ គ្រប់ទាំងបណ្ដារបស់ដែលទ្រង់បង្កើតសុទ្ធតែល្អទាំងអស់។ ប៉ុល បានប្រាប់ទៀតថា ព្រះអង្គដ៏ពិតទ្រង់ មិនគង់នៅក្នុងព្រះវិហារ ដែលធ្វើដោយដៃមនុស្សទេ(២៤b) ដូច ដែលពួកគេបានសាងសង់ ហើយធ្វើរូបព្រះទៅតាមគំនិតនៃការរចនារបស់ពួកគេទេ ព្រមទាំងថ្វាយ យញ្ញបូជា ដែលពួកគេខិតខំប្រឹងប្រែងធ្វើថ្វាយរូបព្រះនោះដែរ។ តើដែលប៉ុលបានប្រើឃ្លាថា”ទ្រង់មិនគង់នៅក្នុង ព្រះវិហារដែលដៃមនុស្សធ្វើទេ” មានន័យយ៉ាងដូចម្ដេច? នៅក្នុងសម័យសញ្ញាចាស់ ព្រះជាម្ចាស់ បាន ប្រទានក្រិត្យវិន័យ១០ប្រការដល់រាស្រ្តរបស់ទ្រង់តាមរយ:លោកម៉ូសេ ដើម្បីឲ្យពួកគេប្រព្រឹត្តតាម តែ ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រង់ជ្រាបថា ពួកអ៊ីស្រាអែលជាមនុស្សដែលមានបាប ពួកមនុស្សដែលមានក្បាលរឹង ពួកគេ មិនអាចប្រព្រឹត្តតាមក្រិត្យវិន័យរបស់ទ្រង់ទាំងស្រុងបានទេ។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា ពួកគេមិនស្ដាប់បង្គាប់ ទ្រង់ទេ! ព្រះអង្គត្រូវតែដាក់ទោសគេ ដូច្នេះព្រះអង្គបានស្វែងរកផ្លូវនៃសេចក្ដីសង្រ្គោះសំរាប់គេវិញ គឺព្រះបាន បង្គាប់ឲ្យលោកម៉ូសេសាងសង់រោងឧបោសដ(និក្ខមនំ២៥:១-៩)។ រោងឧបោសដដែលព្រះជាម្ចាស់បាន ដល់ម៉ូសេឲ្យសាងសង់ឡើងនេះ មិនមែនព្រះអង្គឲ្យពួកគេសាងសង់ឡើង ទុកឲ្យទ្រង់ស្នាក់នៅនោះទេ ព្រះជាម្ចាស់គ្មានរូបកាយដូចជាមនុស្សទេ ហើយទ្រង់ក៏មិនដែលល្វើយ ដែលនឹងត្រូវការកន្លែងសំរាប់ផ្ទុំដែរ ព្រោះព្រះអង្គទ្រង់ជាវិញ្ញាណ។ ប៉ុន្តែ ទ្រង់បង្គាប់ឲ្យពួកគេសង់ឡើង ដើម្បីបង្ហាញពីវត្តមានរបស់ទ្រង់ ហើយទ្រង់សន្យាគង់នៅជាមួយនឹងពួកគេ ដើម្បីមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងគេ។ នៅពេលដែលពួកគេធ្វើបាប គេអាចលុបលាងបាបបានដោយការថ្វាយយញ្ញបូជាតាមរយ:សង្ឃ។ ព្រះជាម្ចាស់ មានវត្តមានគង់ នៅក្នុងទីបរិសុទ្ធបំផុត ដែលពួកសង្ឃអាចចូលទៅបាន១ឆ្នាំម្ដងប៉ុណ្ណោះ(និក្ខមនំ២៥:១០-៤០)។ តែក៏មិនមែនមានន័យថា ទ្រង់មានវត្តមាននៅតែទីនោះមួយកន្លែងដែរ គឺទ្រង់គង់នៅគ្រប់ទីកន្លែង ។ ព្រះទ្រង់ជ្រាបថា មនុស្សមានបាបមិនអាចនាំមនុស្សឲ្យបរិសុទ្ធរហូតបានទេ ហេតុដូច្នេះ ទ្រង់បានតាំងសញ្ញាថ្មីនឹងពួកគេដោយព្រះលោហិតនៃព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទវិញ ដែលទ្រង់យាងមកគង់នៅលើបល័ង្ហនៃចិត្តរបស់គេ ហើយគេនឹងស្គាល់ព្រះអង្គដោយខ្លួនឯង មិនតែប៉ុណ្ណោះ ទ្រង់នឹងអត់ទោសចំពោះអំពើរំលងរបស់គេជារហូតទៅ ហើយទ្រង់នឹងមិននឹកចាំពីអំពើបាបរបស់គេទៀតទេ(យេរេមា៣១:៣១-៣២)។ ជាមួយគ្នា សព្វថ្ងៃនេះ យើងដឹងថា ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ ទ្រង់មិនគង់នៅក្នុងព្រះវិហារទេ គឺទ្រង់គង់នៅក្នុងចិត្តនៃពួកអ្នកដែលជឿដល់ព្រះអង្គ ទ្រង់ធ្វើជាព្រះដែលសោយរាជ្យលើចិត្តរបស់ពួកគេ ហើយព្រះគម្ពីរបានប្រាប់ថា រូបកាយរបស់ពួកអ្នកជឿគឺជា ព្រះវិហារនៃព្រះ (១កូរិនថូស ៣:១៦)។

ខ, ទ្រង់សម្រេចផែនការរបស់ទ្រង់ដោយព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ (ខ២៥)

ខ២៥, ក៏មិនបាច់មានដៃមនុស្សបំរើទ្រង់ ដូចជាទ្រង់ត្រូវការអ្វីនោះផងដែរ ដ្បិតគឺទ្រង់ដែលផ្គត់ផ្គង់ដោយព្រះអង្គទ្រង់ ឲ្យគ្រប់ទាំងអស់មានជីវិត មានដង្ហើមគ្រប់ជំពូក។ ប៉ុលបានប្រាប់ថា ព្រះដ៏ពិត ទ្រង់មិន ត្រូវការមនុស្សបំរើទ្រង់ ដូចជាដែលពួកគេកំពុងធ្វើដល់រូបព្រះដែលពួកគេបានសាងសង់ឡើង ដោយមាន ទាំងប្រដាប់ប្រដាសំរាប់ថ្វាយយញ្ញបូជាដែលពួកគេបានធ្វើរាល់ថ្ងៃនោះទេ! ព្រះអង្គជាព្រះដែលមានគ្រប់ទាំងអំណាចចេស្ដា ទ្រង់ជាវិញ្ញាណ ទ្រង់មិនត្រូវការនឹងរបស់អ្វីដែលមនុស្សបានថ្វាយបំរើដល់ព្រះអង្គ ដើម្បីទ្រទ្រង់ដល់ព្រះអង្គ ដូចជាមនុស្សត្រូវការនោះទេ! ហើយព្រះអង្គក៏មិនត្រូវការអ្នកណាដើម្បីប្រឹក្សាយោបល់ដល់ទ្រង់ដែរ ដ្បិតគឺព្រះអង្គដែលទ្រង់ធ្វើគ្រប់ការទាំងអស់ដោយព្រះអង្គឯង ឲ្យអ្វីៗទាំងអស់ដែលមានជីវិតនៅលើផែនដីនេះ ឲ្យមានដង្ហើម ហើយនិងនៅស្ថិតស្ថេរបានដោយសារអំណាចចេស្ដារបស់ទ្រង់(កូល៉ុស១:១៧)។ ព្រះដ៏ពិត ទ្រង់មិនចាំបាច់ត្រូវការមនុស្សប្រឹក្សា ឬផលយោបល់ក្នុងការដែលទ្រង់ធ្វើអ្វីមួយទេ។ នៅក្នុង រ៉ូម១១:៣៣-៣៦ ប្រាជ្ញារបស់ព្រះជ្រៅណាស់ តើអ្នកណាអាចនឹងយល់បាន? ឬតើអ្នកណាដែលស្គាល់គំនិតនៃព្រះ ហើយធ្វើជាអ្នកជួយគំនិតដល់ទ្រង់បាន។ ដូចគ្នាទៅនឹងអេសាយ៤០:១៣-១៤ ដែរថា តើអ្នកណាដែលស្ទង់នៃព្រះវិញ្ញាណនៃព្រះយេហូវ៉ាបាន ហើយធ្វើជាអ្នកប្រឹក្សាដល់ទ្រង់នោះ។ ដូច្នេះ យើងឃើញថាគំនិតរបស់ព្រះលើសខ្ពស់ពីគំនិតរបស់មនុស្ស ប្រាជ្ញានៃព្រះខ្ពស់ជាងអស់ទាំងប្រាជ្ញារបស់មនុស្ស ដូច្នេះមនុស្សមិនអាចស្គាល់នូវបំណងព្រះហប្ញទ័យរបស់ព្រះបានទេ ដែលអាចធ្វើឲ្យគេផលយោបល់ដល់ព្រះអង្គ ចំពោះកិច្ចការអ្វីមួយរបស់ទ្រង់បានឡើយ! គឺទ្រង់ដែលសម្រេចផែនការគ្រប់ទាំងអស់ដោយ អំណាចចេស្ដាព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់។

ព្រះដ៏ពិតទ្រង់ ជាព្រះដែលបង្កើតមនុស្ស និងគ្រប់គ្រងលើជីវិតមនុស្សទាំងអស់ (២៦-២៨)

ខ២៦,ទ្រង់បានបង្កើតមនុស្សគ្រប់សាសន៍ពីឈាមតែ១ឲ្យបាននៅពេញលើផែនដី ព្រមទាំងសំរេចកំណត់ពេលវេលា ដែលបានតាំងជាមុន នឹងព្រំទីលំនៅរបស់គេគ្រប់គ្នា។ ប៉ុលបានប្រាប់ដល់ពួកអ្នកនៅ ក្រុងអាថែនថា ព្រះដ៏ពិត ទ្រង់ជាដែលព្រះដែលបានបង្កើតមនុស្ស មិនមែនជាព្រះដែលមនុស្សបង្កើត ដូចជាពួកគេបានសាងសង់រូបព្រះយ៉ាងច្រើននោះទេ! ព្រះអង្គបានបង្កើតមនុស្សឲ្យមាននៅពេញពាសលើ ផែនដីពីឈាមតែ១ គឺពីមនុស្សដំបូងដែលព្រះអង្គបង្កើត ហើយមនុស្សក៏អាចស្គាល់អំពីសណ្ឋាន និង លក្ខណ:របស់ទ្រង់បានដែរ! ព្រះអង្គមិនគង់នៅឆ្លាយពីមនុស្សឡើយ ព្រោះមនុស្សទាំងអស់គឺជាកម្មសិទ្ធិ របស់ទ្រង់។ ព្រះអង្គបានគ្រប់គ្រង់នៅលើជីវិតមនុស្សទាំងអស់ដែលរស់នៅលើផែនដីនេះ ទោះបើគេ មិនមែនជាអ្នកជឿដល់ទ្រង់ក៏ដោយ ទោះបីជាជីវិត ថ្ងៃកើត ទីលំនៅ ជាតិសាសន៏ ពណ៍សម្បូរគឺសុទ្ធតែ នៅក្រោមអំណាចនៃព្រះហស្ដទ្រង់ទាំងអស់ សូម្បីតែថ្ងៃស្លាប់របស់ពួកគេក៏ព្រះអង្គបានកំណត់ទុករួច ហើយដែរ។ ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមនុស្សមកដើម្បីឲ្យពួកគេមានទំនាក់ទំនងជាមួយព្រះអង្គ ក្នុងគ្រប់របស់ ទាំងអស់ដែលព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមក គ្មានអ្វីណាមួយដែលទ្រង់បង្កើតមកអោយមាននៅអស់កល្ប និងវិសេសដូចជា មនុស្សលោកទេ! នៅក្នុងលោកុប្បត្តិ១:២៦-២៧” ទ្រង់ក៏មានបន្ទូលថា ចូរយើងធ្វើមនុស្សឲ្យដូចជារូបយើង ឲ្យមានភាពដូចយើង ហើយឲ្យមានអំណាចលើត្រីសមុទ្រ សត្វហើរលើអាកាស នឹងសត្វជើង៤ដែលនៅលើផែនដីទាំងមូល ព្រមទាំងសត្វលូនវារដែលវារនៅផែនដីផង ទ្រង់ក៏បង្កើតមនុស្សឲ្យដូចរូបអង្គទ្រង់ គឺបានបង្កើតគេឲ្យចំនឹងរូបអង្គទ្រង់នោះឯង ក៏បង្កើតគេឡើងជាប្រុសជាស្រី” [1]មានគ្រីស្ទបរិស័ទជាច្រើន នៅពេល អានខគម្ពីរនេះ ពួកគេគិតថា មនុស្សត្រូវបានបង្កើតដូចរូបអង្គទ្រង់នោះ គឺសំដៅទៅផ្នែករូបរាងកាយខាងក្រៅ ក៏ប៉ុន្តបើយើងស្វែងយល់ឲ្យស៊ីជំរៅ ខគម្ពីរនេះមិនមែនប្រាប់យើងដូច្នេះទេ។ ចុះតើព្រះបង្កើតមនុស្សឲ្យចំនឹងរូបអង្គទ្រង់ មានន័យយ៉ាងម៉េច? ព្រះជាម្ចាស់មិនបានមានបន្ទូលថា ទ្រង់បង្កើតមនុស្សមកឲ្យមានរូបកាយដូចជាព្រះកាយរបស់ទ្រង់ទេ ព្រោះព្រះទ្រង់គ្មានសាច់ឈាម ឬគ្មានឆ្អឹងដូចជាមនុស្សទេ ព្រះទ្រង់គឺជាវិញ្ញាណ។ ដូច្នេះខគម្ពីរនេះមិនមែនមានន័យថា ព្រះជាម្ចាស់បង្កើតមនុស្សមកឲ្យមានខ្លួនប្រាណដូចជាព្រះកាយរបស់ទ្រង់ទេ! តែផ្នែកដែលដូចព្រះអង្គនោះគឺជាផ្នែកដែលមើលមិនឃើញ។ ព្រះគម្ពីរហៅផ្នែកដែលយើងមើលមិនឃើញនេះថា ជាព្រលឹងវិញ្ញាណ។រូបកាយរបស់មនុស្សដែលព្រះបានបង្កើតឡើង គ្រាន់តែជាកន្លែងសំរាប់វិញ្ញាណដែលមើលមិនឃើញស្នាក់នៅជាបណ្ដោះអាសន្នប៉ុណ្ណោះ គឺព្រលឹងវិញ្ញាណនេះហើយ ដែលព្រះជាម្ចាស់បង្កើតឲ្យមានលក្ខណ:ដូចអង្គទ្រង់។ ដែលមានបីផ្នែកគឺ សតិប្រាជ្ញា ឆន្ទ: និង អារម្មណ៏។ ដូច្នេះមនុស្សទាំងអស់អាចស្គាល់ពីសណ្ឋានរបស់ព្រះបាន ពីព្រោះព្រះជាម្ចាស់មិនគង់នៅឆ្លាយពីពួកគេទេ! ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតមនុស្សមក ដើម្បីឲ្យពួកគេស្វែងរកព្រះអង្គ (ខ២៧) ប៉ុន្តមនុស្សមិនបានស្វែករកព្រះអង្គទេ គឺពួកគេបានបែរចេញ ហើយគោរពដល់របស់ដែលទ្រង់បានបង្កើតជាព្រះរបស់ខ្លួនទៅវិញ។ ទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ដោយ មនុស្សនៅតែអាចស្គាល់ពីព្រះដ៏ពិតបានដោយនៅក្នុងឆន្ទ: និងវិចារណ:ញ្ញាណរបស់គេដែរថា មនុស្សជាពូជរបស់ព្រះដែរ ព្រោះដែលពួកគេអាចមានជីវិតរស់នៅលើផែនដីនេះបាន គឺដោយសារតែអំណាចចេស្ដារបស់ទ្រង់ប៉ុណ្ណោះ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់មិនផ្ដល់ខ្យល់ដង្ហើម អាកាសធាតុ រដូវកាល ពន្លឺថ្ងៃ នោះពួកគេមិនអាចរស់នៅបានទេ! ជាពិសេសបើព្រះអង្គមិនបានគ្រប់គ្រង់ផែនដីដោយ អំណាចចេស្ដារបស់ទ្រង់ ផែនដីមិនអាចនៅស្ថិតស្ថេរបានទេ ពិភពលោកនឹងក្រឡាប់ចក្រ។

ដូចគ្នាដែរ នៅសព្វថ្ងៃនេះ ព្រះជាម្ចាស់ ទ្រងគ្រប់គ្រងលើពិភពលោកទាំងមូល ទ្រង់បានផ្គត់ផ្គង់ អាហារ ខ្យល់ដកសង្ហើម ពន្លឺថ្ងៃ ជំរក សំរាប់មនុស្ស សត្វ។ ទ្រង់បានធ្វើឲ្យរុក្ខជាតិមានភាពស្រស់បំព្រង។ ជាពិសេស ទ្រង់បានការពារ គ្រប់គ្រងលើភពទាំងឡាយអោយមានស្ថេរភាព មិនមានភាពប៉ះទង្គិចគ្នា ឡើយ។ អ្វីទាំងអស់ដែលមាននៅលើផែនដីនេះ អាចមាននៅបានគឺដោយសារអំណាចនៃព្រះបន្ទូលរបស់ ព្រះតែប៉ុណ្ណ។ ប្រសិនបើព្រះជាម្ចាស់ដកការគ្រប់គ្រងរបស់ទ្រង់១ថ្ងៃ ១ម៉ោង ១នាទី ច្បាស់ជាអ្វីៗដែល នៅលើផែនដីនេះនឹងក្រឡាប់ចក្រទាំងអស់។

III. ព្រះដ៏ពិត ទ្រង់មិនមែនជាព្រះដូចដែលតាមគំនិតរបស់មនុស្សប្រៀបប្រដូចនោះទេ (២៩)

ខ២៩, ដូច្នេះ បើយើងរាល់គ្នាជាពូជព្រះហើយ នោះមិនត្រូវឲ្យយើងស្មានថា ព្រះទ្រង់ដូចជាមាស ឬប្រាក់ ឬថ្ម ឬជារបស់ឆ្លាក់ តាមការរចនា តាមគំនិតរបស់មនុស្សនោះទេ។ នៅក្នុងខ២៩ យើងឃើញពាក្យ ថា”ដូច្នេះ” មានន័យថា លោកប៉ុលកំពុងតែសរុបនូវអ្វីដែលគាត់បាននិយាយខាងលើ ដែលពួកអ្នកនៅក្រុង អាថែន មានគំនិតគិតប្រៀបធ្រៀបព្រះដ៏ពិតដូចជារបស់ដែលពួកគេបង្កើត គឺជារូបព្រះដែលពួកគេខំបម្រើ យកចិត្តទុកដាក់ថ្វាយយញ្ញបូជា ថ្វាយបង្គំ។ ប៉ុន្តែប៉ុលអធិប្បាយប្រាប់ពួកគេថា ព្រះដ៏ពិតដែលបង្កើត ផ្ទៃមេឃ ផែនដី និងរបស់សព្វសារពើ ព្រះអង្គទ្រង់មានគ្រប់អំណាចចេស្ដា ទ្រង់គ្រប់គ្រងលើចក្រវាលទាំង មូល ទ្រង់មិនមែនគង់នៅក្នុងព្រះវិហារដែលដៃមនុស្សបានធ្វើដូចជាពួកគេបានសាង ដើម្បីដាក់រូបព្រះ ដែលពួកគេបានបង្កើតនោះទេ! ព្រះអង្គក៏មិនត្រូវការឲ្យមនុស្សបម្រើ ថ្វាយយញ្ញបូជា ឬសំណែនអ្វីដល់ ទ្រង់ទេ គឺទ្រង់ដែលផ្គត់ផ្គង់ដោយព្រះអង្គទ្រង់ផ្ទាល់ ឲ្យគ្រប់ទាំងអស់មានជីវិត ព្រមទាំងមនុស្សផងដែរ ទ្រង់បានបង្កើតគេ ហើយបានគ្រប់គ្រង់លើជីវិតរបស់គេ ដើម្បីឲ្យពួកគេបានស្វែងរកព្រះ ដ្បិតព្រះមិនគង់ នៅឆ្ងាយពីពួកគេទេ ពួកគេក៏អាចស្គាល់ព្រះដ៏ពិតបានដែរ! ហេតុដូច្នេះហើយ ប៉ុលបានសរុបនៅខ២៩ថា

បើសិនជាពួកគេបានដឹងហើយថាមនុស្សជាពូជព្រះដែរ មិនត្រូវឲ្យពួកគេគិតថា ព្រះទ្រង់ដូចជាមាស ឬប្រាក់ ឬថ្ម ឬជារបស់ឆ្លាក់ តាមការរចនា តាមគំនិតរបស់មនុស្សឡើយ ដូចជាពួកគេបានគិត ហើយធ្វើ

នោះទេ! ព្រះដ៏ពិតទ្រង់មិនមែនមានលក្ខណ:ដូចដែលពួកគេគិតទេ គឺទ្រង់មានលក្ខណ:លើសឆ្ងាយពីគំនិតរបស់គេ។

ដូចគ្នាដែរ សព្វថ្ងៃនេះ មនុស្សនៅលើពិភពលោកជាច្រើន ដែលពួកគេខំស្វែងរកព្រះណាស់ ប៉ុន្តែពួកគេមិនអាចស្វែងរកព្រះដ៏ពិតឃើញ ដោយព្រោះតែពួកគេបានស្លាប់ខាងឯវិញ្ញាណ ដោយព្រោះ អំពើបាប។ ផ្ទុយទៅវិញ ពួកគេបានស្វែងរកព្រះដែលមិនពិត គឺជាដែលមនុស្សលោកបានបង្កើតឡើង តាមការរចនាទៅតាមគំនិតរបស់ពួកគេយកមកថ្វាយបង្គំ យកគោរពបូជាធ្វើជាព្រះរបស់ខ្លួន ហើយបាន ប្រកែកបដិសេធន៏ព្រះដ៏ពិត ជាព្រះដែលបានបង្កើតពួកគេឡើងមក ដើម្បីឲ្យពួកគេបានស្វែងរកទ្រង់ ទ្រង់បានស្រែកហៅពួកគេរាល់ថ្ងៃ តែគេមិនអាចឮព្រះសូរសៀងរបស់ព្រះបាន តែដោយសារអំណាចនៃអំពើបាបបានឃាំងពួកគេ។ ប៉ុន្តែព្រះជាម្ចាស់បានមានផែនការបញ្ជូនព្រះរាជបុត្រារបស់ផងព្រះអង្គគឺ ព្រះ យេស៊ូវគ្រីស្ទមកសុគតនៅលើឈើឆ្កាង ដើម្បីផ្សះផ្សារវាងមនុស្សនឹងព្រះឡើងវិញ។ ទ្រង់បានលុបលាង អំពើបាបរបស់មនុស្សដោយសារព្រះលោកហិតរបស់ទ្រង់ ហើយបានសង្រួបសង្រួមមនុស្សទាំងអស់ឲ្យ តែ១ក្នុងព្រះអង្គវិញ ដើម្បីឲ្យពួកគេមានទំនាក់ទំនងជាគ្នា និងមានទំនាក់ទំនងជាមួយទ្រង់ឡើងវិញ។

សរុបសេចក្ដីមក:

ព្រះដ៏ពិត ទ្រង់ជាព្រះដែលមានគ្រប់ទាំងអំណាចចេស្ដា ទ្រង់បានបង្កើតផ្ទៃមេឃ ផែនដី និងរបស់សព្វសារពើ ព្រមទាំងមនុស្សផងដែរ។ ហើយទ្រង់ជាព្រះដែលគ្រប់គ្រងលើអ្វីៗទាំងអស់ ដោយអំណាច ចេស្ដារបស់ព្រះអង្គ ដើម្បីឲ្យគ្រប់ទាំងអស់មានជីវិត មានស្ថេរភាព។ ទ្រង់ធ្វើការទាំងអស់ដោយព្រះអង្គ ទ្រង់ មិនចាំបាច់មានមនុស្សផ្ដល់យោបល់ ឬជួយជាគំនិតដល់ព្រះអង្គឡើយ។ ព្រះដ៏ពិត ទ្រង់មិនមែនជា ព្រះដូចជាគំនិតរបស់មនុស្សបានគិតថា ទ្រង់ដូចជាមាស ជាប្រាក់ ជាថ្ម ឬជារបស់ឆ្លាក់តាមការរចនា តាមគំនិតរបស់ពួកគេទេ។ តែព្រះដ៏ពិតលក្ខណ:របស់ទ្រង់លើសអស់ទាំងគំនិតរបស់មនុស្ស តែមនុស្សក៏ អាចស្គាល់ពីលក្ខណ:របស់ព្រះអង្គបានដែរ។

អនុវត្តន៏:

ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ ព្រះនៃយើង ព្រះអង្គជាព្រះដ៏ពិត ទ្រង់ជាព្រះដែលមានអំណាចចេស្ដាដែលបាន បង្កើតផ្ទៃមេឃ ផែនដី និងរបស់សព្វសារពើ ព្រមទាំងមនុស្សផងដែរ ហើយព្រះអង្គបានគ្រប់គ្រងលើរបស់ដែលទ្រង់បង្កើតមកដោយអំណាចរបស់ព្រះអង្គ។ មិនឲ្យយើងគិត ឬប្រៀបធៀបព្រះអង្គ ដូចជាមាស ឬជាប្រាក់ ឬជាថ្ម តាមការរចនារបស់មនុស្សឡើយ ដូចជាលោកិយគេបានធ្វើនោះឡើយ។

[1] សង់លើគ្រិះមាំ និពន្ធដោយលោក ម៉ាកឺលវេន មេរៀនទី៧