កុំថា្វយបង្គំទេវាតា (កូល៉ុស2:16-23)

      សេចក្តីផ្តើម

       នៅពេលមានពិធីបុណ្យចូលឆ្នាំខ្មែរម្តងៗ ប្រជាជនខ្មែរតែងតែសំអាតផ្ទះសំបែង និងសែនទទួលទេវតាឆ្នាំថ្មី។ ពួកគេតែមានជំនឿថា ការសែនទទួលទទួលទេវាតា នោះនិងទទួលបាន

សេចក្តីសុខចំរើន កើតជាតិណាៗ គឺមានសម្រស់ស្រស់ស្អាត និងមានទ្រព្យស្តុកស្តុម្ភ។  

ចុះចំណែកគ្រីស្ទបរិស័ទយើងវិញ ហេតុអ្វី បានជាយើងមិនសំពះឬ ថ្វាយបង្គំទេវតា? តើទេវាតាជានរណា?

សង្ខេបបទគម្ពីរ

នៅក្នុងព្រះគម្ពីរកូល៉ុស2:16-23 សាវកប៉ុលបានទូន្មានដល់ពួកជំនុំនៅក្នុងទីក្រុងកូល៉ុសថា កុំគេនិទ្ទាគ្នា ទៅវិញទៅមក ឬ ក៍ផឹក  ចំណីអាហារ ឬ ថ្ងៃបុណ្យចូលខែអីនោះឡើយ។ គាត់បានប្រាប់ កុំឲ្យមានអ្នកណាមកបញ្ឆេតបងប្អូន​តាមចិត្តដោយឲ្យមកថ្វាយបង្គំទេវតានោះឡើយ។ ហើយកុំឲ្យមានចិត្តប៉ោងឡើងនោះឡើយ។

រចនាសម្ពន្ធ័

1/ កុំឲ្យមានអ្នកមកបញ្ឆេតឲ្យថ្វាយបង្គំទេវតា(16-19)

2/ ហាមមិនឲ្យចង់កាន់ ឬភ្លក់សេចក្តីដែលមិនល្អនោះឲ្យសោះ(20-23)

សំណួរស្នូល៖  តើលោកសាវកប៉ុលបាននិយាយយ៉ាងដូចម្តេចអំពីទេវតា? តើយើងត្រូវធ្វើអ្វីខ្លះ ដើម្បីនៅជាប់នឹងព្រះគ្រីស្ទ?

តួសេចក្តី៖

1/ កុំឲ្យមានអ្នកមកបញ្ឆេតឲ្យថ្វាយបង្គំទេវតា(16-19)

គម្ពីរសញ្ញាចាស់នោះព្រះទ្រង់បានបង្កើតច្បាប់អំពីអ្វីដែលអ្វីដែលមនុស្សអាចផឹកនិងបរិភោគ។ ហើយគាត់បានធ្វើច្បាប់អំពីអ្វីដែលពួកគេមិនត្រូវបរិភោគ។ ព្រះជាម្ចាស់បានប្រាប់ពួកសាសន៍យូដា * ដើម្បីឱ្យមានថ្ងៃបរិសុទ្ធ * ពិសេស (លេវីវិន័យជំពូកទី 23) ។ «ថ្ងៃសប្ប័ទ 'គឺជាថ្ងៃជ្វីហ្វ * សម្រាប់នៅសល់។ វាគឺជាការនៅថ្ងៃទីប្រាំពីរនៃសប្តាហ៍ (លោកុប្បត្តិ 2: 2-3) នេះ។ ពួកផារិស៊ី * បានបន្ថែមរាប់រយនាក់នៃច្បាប់បន្ថែមទៀតដើម្បីច្បាប់របស់ព្រះ។ ពួកគ្រូក្លែងក្លាយបានដូចជាចៅក្រម។ ពួកគេបានប្រាប់ពួកគ្រីស្ទាននៅក្នុងការគោរពតាមច្បាប់ទាំងនេះផងដែរ។ ពួកគេបាននិយាយថានេះនឹងធ្វើឱ្យពួកគេចូលទៅក្នុងពួកគ្រីស្ទានល្អប្រសើរជាងមុន។ ប៉ុន្ដែលោកប៉ូលបាននិយាយថាគ្រូបង្រៀនមិនពិតនេះគឺខុស។ នៅម៉ាកុស 7:19 ព្រះយេស៊ូបានមានបន្ទូលថាច្បាប់អំពីអាហារបានបញ្ចប់។ ពួកគ្រីស្ទានអាចបរិភោគអាហារណាមួយឡើយ។

2/ ហាមមិនឲ្យចង់កាន់ ឬភ្លក់សេចក្តីដែលមិនល្អនោះឲ្យសោះ(20-23)

ខគម្ពីរ 20-23 សំរាប់គោលការណ៍ជាមូលដ្ឋាននៃពិភពលោកនេះសូមមើលការពន្យល់នៅខ 8 ប៉ូលមិនមែនមានន័យថាវិធានការទាំងអស់គឺអាក្រក់។ គាត់បានសំដៅទៅលើច្បាប់ដែលថាគ្រូក្លែងក្លាយដែលបានធ្វើ។ វិធានការទាំងនេះអាចគ្រប់គ្រងនូវអ្វីដែលមនុស្សបានធ្វើ។ ប៉ុន្តែច្បាប់មិនអាចគ្រប់គ្រងអារម្មណ៍ឬគំនិតរបស់មនុស្ស។ ក្បួនដោះស្រាយជាមួយនឹងឥរិយាបទខាងក្រៅ។ ព្រះគ្រីស្ទបានធ្វើឱ្យមនុស្សមានសេរីភាពពីព្រោះគាត់បានដោះធម្មជាតិចាស់របស់ពួកគេ (ខ 11) ។

សរុបសេចក្តីមក

 នៅក្នុងព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ហាមមិនឲ្យថ្វាយបង្គំទេវាតានោះឡើយ ពីព្រោះទេវាតាគ្រាន់ តែជាអ្នកនាំសារ ជាប្រភេទជីវិតមួយក្នុងប្រភេទពីរនៃបុគ្គភាពដែលចេះគិត ឆ្លើយតប ដែលព្រះទ្រង់បានបង្កើតគេមក (ម៉ាថាយ26:53,វិរវណៈ.5:11) ដូច្នេះកុំឲ្យមានអ្នកណាមកបោកបញ្ឆោតអ្នករាល់គ្នាទៅថ្វាយបង្គំពួកទេវតានោះឡើយ។

ទេវាសាស្រ្ត

  ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ គឺជាកិច្ចការរបស់ព្រះបានពង្រីកហួសពីការជួយសង្គ្រោះក្នុងការផ្លាស់ប្តូរ។ ទ្រង់គឺជាសកម្មនៅក្នុងការបំពេញការជឿជាមួយនឹងការពេញលេញនៃជីវិតដែលព្រះអង្គបានប្រណីសន្ដោសប្រទានដល់អស់អ្នកក្នុងព្រះគ្រីស្ទ (2:10) ផងដែរ។ ការផ្ទេរនេះត្រូវបានរូបភាពជា "ការកាត់ស្បែក»របស់ព្រះដំណើរការដូចដែលលោកបានសង្កត់យើងក្នុងបុណ្យជ្រមុជទឹកនិងបង្កើនយើងដើម្បីជីវិតថ្មីតាមរយៈសេចក្តីជំនឿ (2: 11-12) ។ នេះបរិយាយនិមិត្តរូបយ៉ាងខ្ពស់នៃការសង្គ្រោះពិតជាបានបង្ហាញពី "ការកើតជាថ្មី" និង "ជីវិតថ្មី»ដែលព្រះបានប្រទានឱ្យនិងផលប៉ះពាល់។ ដូច្នេះព្រះ»បានធ្វើឱ្យជីវិតរស់ "ដោយសន្ដោសមនុស្សមានបាបដើម្បីលុបចោលបំណុលនៃអំពើបាបនិងការកម្ចាត់ជនដែលប្រឆាំងនឹងមនុស្សជាតិតាមរយៈព្រះគ្រិស្ដនិងឈើឆ្កាង (2: 13-15) ។ ជាលទ្ធផលកំណើនទាំងអស់មកតាមរយៈការទំនាក់ទំនងរបស់មនុស្សម្នាក់ចំពោះព្រះគ្រិស្ដនិងមិនមែនតាមរយៈស៊េរីនៃច្បាប់ឬការអនុវត្តន៍វិន័យសាសនា (2:19) ណាមួយឡើយ។

មនុស្ស តែងយល់ច្រឡំអំពីព្រះពិត តែងទទួលនៅសេចក្តីបោកបញ្ឆោតពីអ្នកដទៃទៀត។ ពួកគេតែងឆ្លក់វង្វេងនិងរបស់ដែលនៅក្នុងលោកិយនេះ។ មនុស្សត្រូវការប្រុងប្រយត្ន័ចំពោះគ្រូបង្រៀនដែលខុសឆ្គង

ការអនុវត្តន៍

    យើងដឹងហើយថា ព្រះជាម្ចាស់បានបង្កើតទេវតាមក ដើម្បីថ្វាយបង្គំព្រះអង្គ ដូច្នេះយើងមិនត្រូវជឿ ឬ គោរពថ្វាយបង្គំដល់ទេវតាណាមួយឡើយ។ ប៉ុន្តែផ្ទុយទៅវិញ យើងត្រូវថ្វាយបង្គំដល់ព្រះជាម្ចាស់ជាពិតតែមួយវិញ គ្មានព្រះឯណាទៀតឡើយ។