ទីបន្ទាល់និងជំនឿខ្ជាប់ខ្ជួន ១ធីម៉ូថេ ៦:១១-១៦

I.          សេចក្ដីផ្ដើម

មានបុរសម្នាក់គាត់តែងតែងផ្សាយដំណឹងល្អនិច្ច នៅភូមិរបស់គាត់ហើយថ្ងៃមួយមានស្ដេចមួយអង្គបានឃើញគាត់ ហើយចង់សម្លាប់ដោយថាគាត់ជាអ្នកក្បត់សាសនា។ ស្ដេចបានទុកពេល

អោយគាត់និយាយទៅកាន់មនុស្សទាំងអស់ថា គាត់មិនមែនជាគ្រីស្ទានទៀតទេ តែបុរសនោះមិនព្រមនិយាយហើយចុងក្រោយស្ដេចបានសម្លាប់គាត់ទៅ តែក្រោយមកគាត់ក្លាយជាទីបន្ទាល់ដល់មនុស្សជាច្រើនបានជឿព្រះ។ សាច់រឿងខាងលើនេះនិយាយស្រដៀងទៅនិង  ១ធីម៉ូថេ ៦:១១-១៦ ដែរទាកទង់ទៅនិងទីបន្ទាល់ និងជំនឿលើព្រះដ៏ពិត។

សំណួរស្នូលៈ តើជំនឿនិងទីបន្ទាល់យ៉ាងដូចម្ដេចដែលព្រះសព្វព្រះហឬទ័យ?

សង្ខេបបទគម្ពីរ៖ ១ធីម៉ូថេ ៦:១១-១៦ នេះ  និយាយអំពីការត្រូវមានភាពខ្ជាប់ខ្ជួននូវជំនឿក្នុងព្រះគ្រីស្ទ ដោយធ្វើជាទីបន្ទាល់ដ៏ល្អដូចជាព្រះគ្រីស្ទទ្រង់ធ្វើទីបន្ទាល់ ហើយដោយទុកចិត្តលើព្រះអង្គ។

II.         តួសេចក្ដី

 ១. រត់ចេញពីបាប ហើយស្វែងបំណងព្រះហឬទ័យព្រះ (១១-១២)

Ø  ឈប់ប្រព្រឹត្តការអាក្រក់  តែមានជំនឿខ្ជាប់ខ្ជួន (ខ១១)

Ø  ដើរតាមជំនឿដែលផ្ដល់ជីវិតអស់កល្ប (ខ១២)

     ឧទាហរណ៍ៈ លោកយ៉ូសែបនៅពេលដែលប្រពន្ធមេទ័ពហៅគាត់ឲ្យដេកជាមួយ ឲ្យប្រព្រឹត្តបាបជាមួយ តែគាត់បានរត់ចេញវិញ។

       ២. ទីបន្ទាល់និងការទុកចិត្តលើព្រះគ្រីស្ទ (១៣-១៤)

Ø  រក្សាជំនឿដោយឥតបន្ទោសបាន (ខ១៣-១៤)

Ø  ពឹងអាងលើព្រះចេស្ដាព្រះ (ខ១៥-១៦)

              ឧទាហរណ៍ៈ មានបុរសមា្នក់កូនរបស់គាត់ឈឺខ្លាំង ហើយគាត់ក្រខ្សត់គ្មានលុយទៅពេទ្យទេ គាត់បានអធិស្ឋានជាច្រើនដោយទុកចិត្តព្រះ បន្ទាប់មកមានម្នាក់ជួយចេញថ្លៃឲ្យគាត់។

III.        សេចក្ដីបញ្ចាប់

       សរុបមកៈ  ជំនឿដែលព្រះសព្វព្រះទ័យ គឺស្វែងរកព្រះហឬទ័យរបស់ព្រះហើយ ព្យាយាមថយចេញពីអំពើបាប រស់នៅប្រកបដោយការកោតខ្លាចព្រះ។ ក៏ជាជំនឿមិនចេះរាថយចំពោះឧបសគ្គណាមួយឡើយ គឺតែងតែទុកចិត្តដល់ព្រះចេស្ដាព្រះជានិវច្ចវិញ។

            ទេវសាស្ត្រៈ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់ជាព្រះដ៏ធំ ទ្រង់បានធ្វើទីបន្ទាល់និងការអស្ចារ្យជាច្រើនដល់មនុស្ស ហើយព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទទ្រង់ក៏ជាទីបន្ទាល់មួយដ៏អស្ចារ្យ ដែលអោយមនុស្សទាំងអស់បានរួចផុតពីអំពើបាប (១ធីម៉ូថេ២:៦)។

            មនុស្សៈ មនុស្សមិនមានទីបន្ទាល់ល្អទេ តែពួកគេបែរជាទៅប្រព្រឹត្តការអាក្រក់ កាប់សម្លាប់ លួចប្លន់  ដែលខុសពីទីបន្ទាល់ព្រះចង់បាគឺភាពស្មោះត្រង់។

            អនុវត្តន៍ៈ  ជាការពិតណាស់យើងត្រូវមានសេចក្ដីជំនឿស្មោះត្រង់ចំពោះព្រះអង្គ ត្រូវធ្វើជាទីបន្ទាល់ល្អ ទោះបីយើងធ្លាក់ខ្លួនក្រ ឬឈឺធ្ងន់យ៉ាងណាក៏ដោយ តែយើងនៅតែទុកចិត្តជានិច្ច។ ហើយទោះបីជាយើងត្រូវស្លាប់ដោយសារជំនឿក៏ដោយក៏យើងព្រមដែលព្រោះយើងដឹង យើងមានជីវិតអស់កល្បនៅស្ថានសួគ៌     ហើយ។