ការធ្វើជាទីបញ្ចេញពរដោយប្រកាសព្រះបន្ទូល កិច្ចការ១៧:២២-៣១

សេចក្ដីផ្ដើម

            យើងមើលឃើញពីមេរៀនមុនថា យើងត្រូវប្រើប្រាស់ជីវិតរបស់យើងជាគំរូល្អក្នុងធ្វើបេសកកម្មថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់ ប៉ុន្តែទន្ទឹមនឹងប្រើប្រាស់ជីវិតរបស់យើងជាទីបញ្ចេញពរ យើងក៏

មិនអាចបោះចោលព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះនោះដែរ។ យើងត្រូវការព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះក្នុងការប្រកាសដំណឹងល្អ និងការធ្វើបេសកកម្មថ្វាយដល់ព្រះជាម្ចាស់។

សង្ខេបអត្ថបទគម្ពីរៈ លោកសាវកប៉ុលបានធ្វើការប្រកាសដំណឹងល្អបន្ទាប់ពីលោកបានដើរផ្សារមើលពីជីវិតរស់នៅរបស់ពួកទីក្រុងអាថែន។ លោកបានប្រកាសពីព្រះអទិករដែលជាព្រះបង្កើតគ្រប់ទាំងអស់រហូតដល់ការរស់ឡើងវិញរបស់ព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទ។

សំនួរស្នូលៈ  តើសាវកប៉ុលបានធ្វើអ្វីខ្លះជាគំរូក្នុងការប្រកាសព្រះបន្ទូល?តើព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះអ្វីខ្លះដែលគួរមាននៅក្នុងដំណឹងល្អ?

តួសេចក្ដី

  ក. ការយល់ដឹងពីវប្បធម៌របស់ពួកគេ(ខ២២-២៣)

·         សាវកប៉ុលបានព្យាយាមក្នុងការសង្កេតមើលពី របៀបរស់នៅរបស់ពួកអ្នកដែលនៅទីក្រុង       អាថែន(ខ២២)

·         សាវកប៉ុលយល់ពីរបៀបនៃការថ្វាយបង្គំព្រះនៃសាសនារបស់ពួកទីក្រុងអាថែន(ខ២៣)

o   ឧទាហរណ៍ មានបេសសកជនជាច្រើនដែលព្យាយាមក្នុងការចំណាយពេលសិក្សាពីវប្បធម៌នៃក្រុមមនុស្សដែលខ្លួនត្រូវផ្សាយដំណឹងល្អ ដូចជាសាវកប៉ុលបានព្យាយាមក្នុងការយល់ដឹងពីវប្បធម៌របស់ពួកអាថែន។

  ខ. ព្រះបន្ទូលនៅក្នុងដំណឹងល្អ(ខ២៤-៣១)

·         ព្រះពិតគឺជា ព្រះអទិករដែលបង្កើតគ្រប់របស់ទាំងអស់មកមិនមែនជាព្រះដែលមនុស្សបង្កើតនោះទេ(ខ២៤)

·         ព្រះពិតមិនត្រូវការអោយមនុស្សបម្រើបាយទឹកនំចំណីអ្វីនោះទេ ព្រោះទ្រងផ្គត់ផ្គង់ដោយព្រះអង្គទ្រង់(ខ២៥)

·         ព្រះពិតជាព្រះដែលបង្កើតមនុស្សជាតិទាំងអស់(ខ២៦)

·         ព្រះពិតបង្កើតមនុស្សអោយអាចមានទំនាក់ទំនងជាមួយនឹងព្រះអង្គ(ខ២៧)

·         ព្រះពិតជាព្រះដែលផ្ដល់អោយមនុស្សមានជីវិតសព្វថ្ងៃ(ខ២៨)

·         ព្រះពិតលើសពីការគិតរបស់មនុស្ស មិនមែនមានរូបរាងដូចជាការស្រមើស្រមៃរបស់មនុស្ស ដែលអាចសងសង់បាននោះឡើយ(ខ២៩)

·         ព្រះពិតទាមទារអោយមនុស្សប្រែចិត្ត(ខ៣០)

·         ព្រះពិតជាព្រះដែលដែលអាចផ្ដល់ជីវិតមនុស្សអោយរស់ពីស្លាប់ឡើងវិញ(ខ៣១)

o   ឧទាហរណ៍ៈ ផ្ទះមានអ្នកសាងសង់ ផ្លូវមានអ្នកធ្វើ ដើមឈើមានអ្នកដាំ អ្វីគ្រប់យ៉ាងសុទ្ធតែមានអ្នកបង្កើត ដូច្នេះផែនដីទាំងមូលក៏មានអ្នកបង្កើតដែរ គឺជា ព្រះជាម្ចាស់ដែលមានពេញដោយអំណាចព្រះចេស្ដា ទ្រង់ពោរពេញដោយអំណាច និងប្រាជ្ញាញ្ញាណ​ហើយក៏លើសពីការយល់ដឹងរបស់មនុស្សជាតិផងដែរ។

សេចក្ដីបញ្ចប់

សរុបសេចក្ដីៈ ទោះបើការប្រើប្រាស់ជីវិតក្នុងការធ្វើបេសកកម្មសំខាន់ ក៏ប៉ុន្តែការប្រកាសព្រះបន្ទូលនៅក្នុងការធ្វើបេសកកម្មនោះក៏សំខាន់ដែរ ហើយយើងមិនអាចបោះបង់ចោលមួយណា ឬមានមួយណាសំខាន់ជាងមួយណានោះឡើយ។ បេសកកម្មគឺ ត្រូវមានការប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះ ដែលជាព្រះពិតរបស់យើងរាល់គ្នា។

ទេវសាស្រ្ត

ព្រះជាម្ចាស់ៈ ព្រះជាម្ចាស់ទ្រង់គឺជា ព្រះដែលស្រលាញ់មនុស្សទ្រង់ចង់អោយមនុស្សទាំងអស់បានលឺព្រះបន្ទូលនៃសេចក្ដីសង្រ្គោះរបស់ទ្រង់ ហើយផ្លាស់ប្រែចិត្តស្ដាប់តាមព្រះបន្ទូលរបស់ទ្រង់។

ព្រះគ្រីស្ទវិទ្យាៈ  ព្រះពិតដែលលោកសាវកប៉ុលបានលើកឡើងនោះគឺ ជាអង្គព្រះយេស៊ូវគ្រីស្ទដែលទ្រង់ជាព្រះអទិករ(យ៉ូហាន១:១-៣) ជាព្រះដែលប្រោសមនុស្សអោយរួចពីបាបបាន(អេភេសូរ២:៨-៩)។

មនុស្សៈ មនុស្សមិនចូលចិត្តក្នុងការប្រកាសព្រះបន្ទូលនៃដំណឹងល្អនោះទេ ព្រោះថាខ្លាចខ្មាស់គេ ឬថាខ្លួនមិនចេះរើសអើងជាដើម។

អនុវត្តន៍ៈ ក្នុងនាមយើងជាគ្រីស្ទបរិស័ទ យើងត្រូវតែប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ ក្នុងការធ្វើបេសកកម្មថ្វាយដល់ព្រះអង្គ ព្រោះថា ការប្រកាសព្រះបន្ទូលរបស់ព្រះជាម្ចាស់ក្នុងការធ្វើបេសកកម្មនោះគឺជា ផ្នែកមួយដ៏សំខាន់ក្នុងការធ្វើជាទីបញ្ចេញពរ។